Tuloy na Tuloy Pa Rin Ang Pasko

Tatlong taon na akong dito sa Saudi nagpapasko, natatandaan ko pa noong unang pasko ko dito medyo talagang mabigat sa pakiramdam, ito ang unang pagkakataon ko na tila balewala lang ang pinamahalagang araw na ito. Habang ang buong Pilipinas ay talagang abalang abala sa darating na kapaskuhan, tayo dito sa Saudi ay tila tipikal at ordinaryong araw lang.

Noong nasa Pilipinas pa ako, ako ang pinakanasasabik sa aming magkakapatid at iba ang pakiramdam ko tuwing Pasko. Tingin ko masayang masaya ang bawat tao, lahat ay nagbibigayan at mararamdaman mo ang sigla sa bawat isa. Kaya naman halos nabigla ako noong nagtrabaho na ako dito sa Saudi, ibang iba at malayong malayo sa nakagisnan ko noong bata pa.

Nagpapatugtog din ako ng mga kantang pamasko sa aking kwarto, medyo madalas nga nakakadagdag sa aking pangungulila at pagkalungkot ang mga naririnig ko. Sa tuwing nakikita ko naman ang mga kasamahang kong umuuwi para magbakasyon at magpasko sa Pilipinas, hindi ko maiwasang maiingit. Pero agad ko namang inaalis yun at muli pinapasaya ang sarili. Maging sa araw ng Pasko noon, halos walang bumati sa akin ng” Maligayang Pasko”, maliban sa mga Pilipinong kasama ko sa trabaho. Hindi ko naman masisisi ang iba sapagkat iba ang relihiyon nila kaysa sa atin, at iba ang kanilang pinaniniwalaan.

Iba ang pakiramdam ko sa tuwing sasapit ang Pasko dito sa Saudi, may halong pangungulila at lungkot din.Subalit naisip ko, bakit nga ba ako malulungkot hindi ba si Hesus ang dahilan kung bakit may Pasko at siya rin ang sentro ng mahalagang araw na ito. Kaya dapat hindi nasentro din ang pagtingin ko sa Pasko sa mga handa, mga regalo, kasiyahan at kung ano ano pa. Dapat nakasentro ako sa bida ng araw na iyun, iyon ay ang ating Panginoong Hesus. Hindi naman ako o ang pamilya ko ang pinakamahalaga ng araw na yun eh, kundi ang atin Panginoong Hesukristo.

Totoong malungkot sapagkat wala ang mga mahal mo sa buhay na kasamang ipagdiriwang ang araw na ito. Malungkot sapagkat walang Christmas Party ang bawat kumpanya dito, wala ring mga hamon, litson, morcon, bibingka, puto bungbong at kung ano ano pa. Nakaka miss ang mga pagkakataong nakikita mo ang mahahalagang tao sa buhay mo, pero napag-isip isip ko rin na hindi pala dapat ako malungkot kasi kasama ko naman ang Panginoon,kasama ko ang “Birthday Celebrant” , hindi ba espeyal ang pakiramdam noon?Siguro, sa tuwing mararamdam ko ang pangungulila dapat isipin ko na kasama ko naman ang Panginoon at alam ko din na hindi nya tayo pababayaan.

Nagpapasalamat ako sa Panginoon, na ginamit nya akong instrumento para sa aking pamilya. Alam kong hindi man nila ako kasama sa araw ng Pasko, baon ko naman ang mga panalangin nila at taos pusong pasasalamat sa mga naibahagi ko sa kanila.

Alam kong araw araw dapat maging Pasko, at alam ko rin na hindi limitado ang pagdidriwang ng Pasko sa mismo araw nito. Maganda panahanin natin sa ating mga puso ang totoong diwa at halaga ng Pasko. Gawing buhay ang pag-ibig ng Dyos sa ating mga sarili, at ibahagi rin ito sa iba.

Alam kong marami rin sa ating ang nagungulila sa ating pamilya, nawa ang sulatin na ito ay makatulong din sa kapwa ko OFW , na maibsan ang kalungkutan sa araw na ito. Marami pa namang araw ng Pasko , mayroon pa tayong 365 na araw sa loob ng isang taon para gawing Pasko ito sa ating mga buhay.

Muli binabati ko ang bawat isa ng Maligayang Pasko, sana maipagdiwang natin ito kasama ang Panginoon.

Iyun lamang po at maraming Salamat.

Sa Dyos ang Kadakilaan,